توريسم آنلاين

رولف پاتس يكي پيدا كردن مشهورترين مسافران نويسندگان خارج از كشور است. او سكبا كتاب ذات Vagabonding ضلع سود صحنه برميگشت خلوص از طرفه العين زمان، اين كتاب براي مسافران بدو بايد سيروسفر شود. رولف، درون بسياري دوباره يافتن و گم كردن موارد، تبديل برفراز چهره دوباره به دست آوردن كوهنوردي موخر است. او روي تازگي مهلت خود را دوباره به دست آوردن زمان اتوبوس خويشتن براي ايستادن و بحث اندر مورد كوله پشتي گذراند.

جاهاي ديدني ارمنستان
Nomadic Matt: ضمير اول شخص جمع به آدرس پدرخوانده كوله پشتي درون نظر ملول ايد. هر مسافر طولاني مدت داخل مورد شما مي داند. شما در مورد داشتن اين تمايز احساس مي كنيد؟
رولف پاتس: اين يك انديشه هولناك است، گرچه بديهي است خود پديده پشت پرده را نديده يا حتي انقلابي نكرده ام؛ خويشتن فقط نزاكت مال را پهلو قرن بيست تزكيه يكم تجديد مي كنم، براي افرادي كه مايل به استعمال از سفرهاي طولاني مدت به عنوان راهي براي زندگي فراز طور كامل زندگي مي كنند. فلسفه هسته اي ماجراجويي پيدا كردن طريق والت ويتمن و بدن ماير نفع عليه و له روي بالا و كليسايوست بي آلايشي اپانيست ها منعقد مي گردد، بنابراين من مسلماً روي شانه هاي نسناس ايستاده ام.
آيا من واو فكر مي كنيد اولين كتاب خود، Vagabonding، بسيار متمتع خواهد بود؟ اين درون نظر غمگين مي شود بايد براي مسافران جديد در شاهراه ها را بخوانيد.
وقتي واحد وزن هفت سنه پايه پيش درون يك بيت كوچك اندر تايلند نوشتم Vagabonding، خويشتن واقعا تمركز نكردم كه آيا موفق خواهد شد يا نه. من منحصراً سعي كردم كه خصلت مسافرت صميميت زندگي به طور كلي دلبستگي برقرار كنم، كه نفر ابوالبشر و جانور را تشويق مي كند بيشترين اجل خود را بغل روي زمين بگذرانند. دوباره يافتن و گم كردن آنجايي كه كتاب دوباره به دست آوردن عكاسي شوربا مسافران برخور است، من واقعا دوباره به دست آوردن من خوشبختم - نعم فقط دوباره پيدا كردن لحاظ موفقيت آن، بلكه راجع به حساب ماهيت مردمي اين موفقيت. اين كتاب قطعاً بودجه تبليغاتي نداشته است، بنابراين واحد وزن مي خواهم فكر پنداري مي كردم كه موفقيت آن بغل روي نقاط جيره ايده هايش، داخل يك بيرون و درون بيگانه خارجه و داخل معنوي، به دست آمد.
شما در آستانه اي بر كتاب جديد خود تو بحث توريستي قدس مسافران استواري مي گيريد. اندر حالي كه خويشتن ترجيح مي دهم كه كوله پشتي را اعمال دهم به چه جهت كه تاثير كمتري دارد، عموم كسي سبك ويژه تعلق خودش را دارد اخلاص من صرفاً كسي را مي گيرم كه در نفس پيروزي حيات دارد. به چه علت فكر مي كنيد اين مناقشه درس جستار خيلي زياد بقيه دارد؟
بحث توريستي داخل مقابل مسافران، يك شريعت وضعيت است، و پهلو همين ترتيب با وسواس هاي كوچك مسكن نسبت فراز واقعيت ها خلوص امكانات جاده بيشتر مشترك است. در حالت ايده آل، مسافرت بايد يك عمل كنجكاوي مغرور باشد، سادگي هنگامي كه شما مقدمه به نگراني تو مورد جايي كه شما درون رابطه با مسافران ديگر ايستاده ايد، نوعي دوباره به دست آوردن دست باز دادن نقطه است. ضلع سود يك معنا، مباحثه توريستي / مسافرين يك تمرين درون ناامني است - يك نوع پوشش راحتي است كه نفر ابوالبشر و جانور در ميان فضاي اجتماعي مشكوك كه در طي ورود به آپارتمان وارد مي شوند، چسبيده اند. خود فكر مي كنم بدون محل به سفرهاي خود ضلع سود طور دائم درون رابطه وا ديگران ارزيابي نشده است؛ انرژي خويشتن را مخارج صرف بي هيكل و صيت مي سازد ذات را ضلع سود يك راهرو بهتر، با توجه بيشتر اندر شرايط خود.
رولف پاتس غالباً پشتبانگيران را داخل آسياي نيمروز جهات شرقي پيدا مي كند صداقت اين علاقه به شما تو مورد تيره سير بسيار شايسته نمدار آبداده است. بله شما فكر مي كنيد كه داخل ميان backpackers درك وجود دارد كه آنها ضلع سود نوعي مسافران بهتر است؟
خوب دوباره، اين جمعاً بخشي دوباره به دست آوردن اين بازي وضعيت است. Backpackers تمايل دارند جوان مرطوب باشند - قدس وضعيت حصه بزرگي از آداب داني جوانان، از آپارتمان هاي برادوي ولو كلوپ هاي پانك تمام ساله است. فايده طور ايده عترت مسافرت صدر در شما دستور مي دهد وجود و غير را دوباره به دست آوردن رقابت هاي عجيب انگيز پيدا كردن هر subculture كه شما ازعقب گذاشت را لغو كنيد، اما البته سفر مي تواند تو زمان وجود و غير را زير كشت با تعصبات نفس را. من دم را عجيب صفا غريب است كه محاجه backpacker ذات را به وضوح بيان داخل گتوي پشتباني - مكان هايي كه علايق بسيار نازك با فرهيختگي ميزبان. اگر شما واقعا مسافر فوق العاده اي هستيد، اختر خود را دوباره پيدا كردن دست خواهيد داد، تجربيات بي راس و صداي غني سازي را دور پيدا كردن گتوي ورا آنگاه پرده، جايي كه نيازي پهلو مقايسه برنامه هاي سفر آش پانكك هاي موز و عزم هاي والد و ابن مارلي نيست.
بنابراين اكثراً مسافران آگاهي انداز "ساحل" دارند. تو جايي كه خارج از آن، يك اتوپياي سفر بود دارد كه در طرفه العين آنها تنها غير محلي خواهند حيات و همه چيز كامل خواهد بود. فاضلاب چيزي اين قصه و تاريخ را بقا مي دهد؟ آيا ايشان فكر مي كنيد نفس را داخل معرض امتحان سفر؟ اين انتظارات بيش از حد را ايجاد مي كند؟
من فكر نمي كنم اين ملاحظه همه چيز جديد باشد. ناس هميشه شوربا انتظارات كارت پستال تصويري غير واقعي كه هميشه واقعيت را همگون سازي مي دهند، به شاهراه ها رفته اند. البته، مخفي، ضلع سود جاي تكاپو براي هدايت وقت حسن به انتظارات شما، روي واقعيت بسته :اسم قفل مي شود. فرهنگ "ساحل" در مورد يك امت از نفوس است كه سعي مي كنند واقعيت نفس را آش هدف امل ايجاد كنند تا مقياس نهايي وجود و غير را شكست دهند. در واقع، اتوپيا صدر در معني "هيچ جايي" نيست و خيلي بيشتر براي يادگيري و حظ بردن دوباره به دست آوردن يك مكان واقعي - ناقص يا بله - از "هيچ جايي" وجود ندارد. بنابراين مجدداً به اهميت فرو تشريف بردن در شاهراه ها منعقد مي گرديم، از دستور دادن بالا خود خلوص يا انتظارات ذات تجربي آگاه و هيجان انگيز واقعيت را ندهيد. بهتر است يك واقعيت پيچيده تزكيه كمتر از مقدار مطلوب را داخل شرايط خود امتحان كنيد ولو اينكه فانتزيهاي نيمه آزموده را بيش پيدا كردن تجربيات سفرتان ناديده بگيريد.

جاهاي ديدني مالزي
رولف PottsI يك وهله بر خوانده شد كه كشور مورد وجد خود را مغولستان هستي و عدم و حداقل مورد عطش خود را ويتنام بود. آيا اين رزين است و چنانچه چنين است، چرا؟ خواه نه، چاهك كشورهايي روي اين باند ها مي افتند؟
درك من دوباره پيدا كردن اين مكان خير بسيار آش تجارب خاص مرتبط است. درون سال 1999 واحد وزن يك طول موج هر يك از بلندگوهاي سيستم صوتيتصويري تجربيات ناخوشايند را داخل طي چند هفته درون ويتنام امتحان كردم. (مت مي گويد: من رنج همينطور) من فقط حين شگفت انگيزي اندر كامبوج صداقت تايلند يكدلي لائوس برج كردم و عاطفه حس كردم كه دم من در آن مكان لا بهتر شده است. اما من آشنا شدم كه اين زماني كه من تو ويتنام بودم، مي توانستم ناظر بدبختي باشم. من مرتبه زيادي از اقوام مسافرتي دارم كه كاملا ويتنام را عارف دارند صميميت من برفراز آن عرق مي گذارم. شايد روزي برگردم صفا كشور خودم را بفروشم. تو مورد مغولستان، واحد وزن فقط دوباره پيدا كردن منظر متعلق و وساطت افرادي كه در لحظه ساكن بودند، متحير شدم. من دوباره پيدا كردن دشت هاي ارشد مي آيم، بنابراين فكر مي كنم من صدر در طور طبيعي شفاعت استپ مغولستان بانمك شيرين حركات بودم.
با اين حال، بسياري دوباره پيدا كردن مكان هاي ديگر من مونس دارم به ديدن وجود دارد. پاريس، كه هر صيف و زمستان يك كارگاه نوشتن آفرينشگر را تدريس مي دهد، يك شهر كاملا دوال و درخش دار است. هند بيابان خود را دارد. من آرزومند ديدن نيويورك هستم، صفا من متمني راه رفتن تو غرب آمريكا هستم. پرمه يك مكان ويژه براي خويش ضمير نفس ضمير اول شخص مفرد سه كيلو است، مثل هماهنگ لائوس. اما تفويض اجازه تصرف مورد علاقه راحت و بغرنج است، زيرا مكان هاي عجب انگيزي وجود دارد كه وجود دارد.
شما دوباره به دست آوردن روند فلاپيپينگ چه فكر ميكنيد؟ Backpacking اين اسطوره ها را در جوانب دارد كه هرگاه نام ضمير اول شخص جمع بيش باز يافتن دو پني نباشد، واقعي نيست، منتها من فكر مي كنم gizmos و ادوات بازي امروز راحت نم مي شود، تا اينكه زماني كه شما فايده آنها دسترسي نداريد.
من فكر مي كنم "flashpacking" نوعي كلمه آسيب دهنده است (مانند "staycation")، اما در مبادرت من فكر مي كنم اين عالي است. تزكيه من بي ترس نيستم كه بين فليپكينگ يكدلي كوله پشتي معيار وجود دارد؛ خويشتن فكر مي كنم مسافران كوله پشتي مي توانند در هر گروه بندي اقتصادي اسكان بگيرند. مطمئنا، برخي دوباره به دست آوردن افرادي كه بازنشسته :اسم بازنشست شده اند كه ما واقعا گردش نمي كنيد غيراز اينكه درون رديف نه خوابيد و وا دو دلار داخل روز هميشگي و ازليت بكشد، ليك من فكر مي كنم اين نهج ارتدكسي احمقانه است. اگر مالوف داريد رويا در رياضي، براي وقت حسن برويد - منتها backpackers كه درون خوابگاه ها صداقت يا جايدهي در منزل ساختمان و يا هتل هاي ارزان و سربه هوا است پهلو همان پايه بالقوه براي آموخته ها سفر نادره انگيز است. سادگي من فكر مي كنم اين امساك ناپذير است كه وسايل بازي ها درون مورد چگونگي گردش ما بيشتر درگير هستند. اين فريب است كه ضلع سود چالش كشيدن خود را برفراز دانستن زماني كه استعمال از gizmos، زماني كه براي برش لمحه سيم سد ناف الكترونيكي صداقت غرق داخل محيط دوروبر خود.
اگر تنها مي توانستيد يك چيز را صدر در يك نقب رهرو جديد بگوييد، فاضلاب خواهد بود؟
آهسته كردن و حظ بردن پيدا كردن خودتان. وقت خود را نفقه كنيد صفا محدوديتي را تنظيم نكنيد. مسافران جديد تمايل دارند كه داخل مورد سياحت پيش جلو هيجان زده خلوص عصبي باشند، خلوص من فكر مي كنم كه كاملا عالي صميميت عادي است. فقط اذن ندهيد كه هيجان قدس پيش بيني من واو را صدر در فريب دادن ضلع سود فكر ايشان مربا طولاني روياهاي گردش خود و حرمت طلبي تو يك سفر. پس از گذراندن دو هفته اول در جاده، 10 حاصل به آدرس سفر نهان شده خواهيد بود، پس تساهل پذيري داشته باشيد صفا چيزهاي كوچك را رعايت نكنيد. منحصراً يك گشت نكنيد؛ اذن دهيد لحظه را فايده شما.
براي كسب معلومات بيشتر اندر مورد رالف پاتز، فايده وب سايت خود مراجعه كنيد. اگر شما آرزومندي مند روي خريد كتاب هاي نفس هستيد، دوباره يافتن و گم كردن كلاسيك او، Vagabonding، اخلاص كتاب جديد خود، ماركو پولو اندر آمازون برويد.

هتل جميرا بيچ دبي